 |
| ภาพ-เวบเรือนธรรม |
เมื่ออาสาจับมือกันสร้างชีวิต จิตใจต้องตั้งมั่นคง เป้าหมายและหลักชัยต้องชัดเจน การเดินทางที่ไร้เป้าหมาย แม้จะถึงเป้าหมายแล้ว เราอาจไม่รู้ว่านั่นคือเป้าหมายของตนก็ได้ ในที่สุดก็หาความสมหวังในชีวิตไม่ได้
เราต้องหัดพอใจในบางสิ่งและบางขณะ เพราะความพอใจเป็นความสุข เหมือนการเดินทางเหนื่อยแล้วได้หยุดพักบ้าง เมื่อมีแรงค่อยเดินต่อไป การหยุดพักจะทำให้ได้นิ่งคิด ปัญหาต่างๆ ล้วนแก้ไขได้เมื่อเรานิ่ง ยิ่งครุ่นคิดยิ่งขุ่นมัว เหมือนน้ำไม่นิ่งละอองฝุ่นก็ไม่ตกตะกอน
สร้างชีวิต ต้องมีเป้าหมาย ชัยชนะของคนคนหนึ่งเริ่มต้นที่การมีเป้าหมายในความคิด การเดินทางที่มีเป้าหมาย แม้เพียงก้าวเรกที่ย่างเท้า ก็ย่อมมั่นใจว่าถึงจะดหมายปลายทางแน่นอน
งานสร้างชีวิต คือการลงทุนครั้งสำคัญที่สุดของมนุษย์คนหนึ่ง พลาดแล้วอาจพลาดเลยตลอดชีวิต ของอย่างอื่นเสียหายอาจซ่อมใช้อีกได้ แต่เมื่อจิตใจชำรุด เราจะใช้อะไรซ่อม ใจที่ชำรุดย่อมแห้งผาก เงียบเหงา วังเวง ว้าเหว่ ขาดที่พึ่ง แม้จะอยู่ท่ามกลางญาติมิตรมากมาย ก็เหมือนอยู่เพียงตัวคนเดียว แม้จะอยู่ในเมืองใหญ่ ก็ไม่ต่างอะไรกับอยู่กลางป่า
(เนื้อหาจาก "สร้างชีวิต" โดย พระปิยโสภณ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น